وبلاگ‌نویسی در ایران

وبلاگنویسی درایران تحت شرایط خاصی انجام می‌شود، زیرا حکومت جمهوری اسلامی ایران دیدگاه‌های خاصی در این مورد دارد که کاربران اینترنتی را در وبلاگ‌نویسی محدود کرده‌است.
آمار دقیقی در مورد تعداد وبلاگ‌های ایرانی وجود ندارد اما بر اساس یک بررسی در مهر ماه سال ۱۳۸۴، تعداد وبلاگ‌های ایرانی عددی در حدود ۷۰۰ هزار تخمین زده شده‌است که اکثر آن‌ها به زبان فارسی هستند. بر اساس این تخمین، تنها ۴۰ تا ۱۱۰ هزار از این وبلاگ‌ها فعال بود 

اهمیت و فواید وبلاگ نویسی

وبلاگ یا وب نوشت یک صفحه‌ی شخصی است با نگارش و روایت تجربه‌ها و آگاهی‌های فردی با قابلیت نظرخواهی و هم فکری با مخاطبان دایم یا تصادفی خود.
کاربر وبلاگ یا وبلاگ‌نویس به سادگی مدیرِ یک صفحه ا‌ی وب، همچون یک روزنامه‌ی شخصی می‌شود، که می‌تواند به شکل منظم و زمان‌مند، اندیشه‌ها، علایق، قطعه‌های هنری و ادبی و دیدگاه‌های گوناگون خود را خارج از الزامات و قواعد رسمی وسایل ارتباط جمعی، منتشر کند. نقطه‌ی اشتراک وبلاگ با دیگر وسایل ارتباطی، وابستگی به تعامل دوسویه است.

اهمیت وبلاگ وبلاگ نویسی

نقش اینترنت در زندگی

امروزه اینترنت با قدمتی که در حدود بیش از یک دهه از فراگیرشدن آن در عرصه جهان می گذرد تبدیل به یکی از نیازهای حیاتی و اساسی هر جامعه ای گشته است، بطوریکه شاهدیم بعضا قطع خطوط اینترنت که به صورت کابلهای فیبر نوری از زیردریاها و اقیانوسها گذشته و کشورهای مختلف را به شبکه وصل نموده است، به یکباره خبرساز شده و مبدل به خبر داغ تمام خبرگزاریها می گردد. هرچند این قطع خطوط در مدت کوتاهی ترمیم و اصلاح می گردد، لیکن در این مدت کوتاه باعث اختلال در تمام کشورهای آن محدوده گردیده و نگرانی عموم مردم آن کشورها را در بردارد. قبل از هر چیزبرای آشنایی با چگونگی شکل گیری اینترنت بهتر است مروری بر تاریخچه اینترنت و روند شکل گیری آن در سطح جهان و سپس ایرن داشته باشیم

اهمیت گسترش دسترسی کشورهای درحال توسعه به اینترنت به وسیله‌ی دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی و صاحب‌نظران و کارشناسان ارتباطات و توسعه مورد تأیید قرار گرفته است. عقیده اکثریت قریب به اتفاق آن است؛ که اینترنت و فن‌آوری‌های وابسته ارتباطات دور می‌باید؛ به عنوان زیر ساخت ملی، استراتژیک قلمداد شود. برقراری چنین زیرساخت‌های استراتژیکی برای کشورهای درحال توسعه حیاتی به نظر می‌آید. به طوری که ارتباطات می‌تواند؛ باعث بهبود بهره‌وری اقتصادی، حاکمیت، آموزش، بهداشت و سلامتی و کیفیت زندگی خصوصاً در مناطق حاشیه‌ای شود. این یافته‌ها نشان می‌دهد؛ که اتصالات وسیع تر در درون کشورهای درحال توسعه باعث بهبود زیرساخت اطلاعات کلی در این کشورها می‌شود؛ و در نتیجه تغییرات مثبتی را در بهبود سیاسی- اقتصادی ایجاد می‌کند.